Het vreselijke ongeluk met Sef Deckers kan ook aan de oorlog toegeschreven worden.
Zuster Verona: Op 7 april 1945 was het te koud om zonder kachel school te doen. Tegen de middag gebeurde hier een vreselijk ongeluk door onvoorzichtigheid van een man. Zes kinderen kregen brandwonden en een jongen van dertien jaar overleed na een ontzettend lijden. Over het hele lichaam was hij verbrand.
Na gesprekken met Piet en Martien Deckers, broers van Sef, is door mij de volgende reconstructie gemaakt:
Jozef Willem Deckers, roepnaam Sef, was geboren op 18 januari 1932 en overleed op 8 april 1945. Hij was één van de twaalf kinderen van Willem en Marie Deckers – Versteegen uit America. Zijn oudere broer Jan (1930) werkte aanvankelijk in Oirlo, maar omdat vader nog in Duitsland als dwangarbeider werkzaam was, bleef hij thuis werken en ging Sef naar zijn oom. Deze jongen was een echte “prutshannes” en speelde veel met de kogels die achtergebleven waren. Telkens was het goed afgelopen. Het ongeluk gebeurde in de omgeving van Castenrayseweg 24, een klein stukje van de weg af. Sef werkte op de bewuste dag bij zijn oom Frans Versteegen op de Molenhoek in Oirlo. De munitie lag in een kuil. Ze zouden de rotzooi eens flink gaan opruimen. De Britten hadden veel munitie achtergelaten. Kisten vol, maar ook zakken met pijpjes kruit. Het ging juist om die zakjes, waarvan men kleding kon maken. Het kruit verdween in de kisten. Men zou al het kruit opladen en met paard en wagen naar de hei, Gunhoekweg brengen. Frans stak rond de middag een sigaret op en was onvoorzichtig door het peukje in de kuil te gooien. Er ontstond een geweldige brand, waar Sef het slachtoffer van werd. Met zand werden de vlammen gedoofd, maar het leed was al geschied. Oma Versteegen sloeg een schort om hem heen. Sef werd met een wagen van de Britten naar het ziekenhuis in Deurne gebracht.
Frans ging intussen op de fiets naar zijn zus Marie in America om te zeggen dat er iets met Sef was. Hij zou zich gebrand hebben aan de “sopketel” (een ketel waarin varkensvoer gekookt werd). Moeder en Jan gingen na lang aandringen naar Deurne en kwamen bij Sef, die geheel ingezwachteld was als een mummie. Hij was volledig bij kennis. Volgens de dokter zouden de zenuwen doorgebrand zijn, waardoor hij geen pijn zou hebben. Sef vertelde moeder wat er precies gebeurd was. Hij zei nog: Ik zal zorgen dat vader vlug uit Duitsland komt. Het ongeluk is gebeurd op 7 april 1945 om 12.00 uur en de dood trad twaalf uur later in. Bij de begrafenis in America was een schoolklas uit dat dorp aanwezig. Toen vader uit Duitsland terugkwam, ging het hele gezin met paard en wagen naar Oirlo om de plaats des onheils te bezoeken. Frans vertelde zich heel schuldig te voelen.