Categorie: Geen categorie

Op Maandag 6 maart 2023 is Harrie Raaijmakers komen te overlijden. Harrie was  beheerder van deze site en vulde deze met artikelen. Hiervoor heeft hij uren in archieven doorgebracht, sprak met getuigen, verzamelde informatie bij nabestaanden en smolt de gevonden informatie samen tot artikelen voor deze site of voor de boeken die hij publiceerde. Harrie absorbeerde en deelde  informatie. Gevraagd naar zijn drijfveer en interesse was het antwoord redelijk simpel: ik heb zelf de oorlog meegemaakt.
Helaas is er een einde gekomen aan het grasduinen in archieven en de praatjes aan de keukentafel. Hiermee stokt dus de de stroom aan “nieuwe” informatie en publicaties. Op dit moment bestaat er bij de nazaten van Harrie nog niet de behoefte of belangstelling om het stokje over te nemen. Omdat er de dag na Harrie’s overlijden een vraag van twee scholieren kwam, kan het zijn dat we die vraag zo goed mogelijk gaan beantwoorden en wie weet wordt er dan wel een zaadje gezaaid in vruchtbare grond….
Voor nu danken we u namens Harrie voor uw belangstelling en uw bezoek(en) aan deze site en misschien, heeeeeel misschien dat de toorts toch ooit over genomen gaat worden.

Met vriendelijke groeten,

De kinderen Raaijmakers

 

Ook in Melderslo werden militairen ingekwartierd. Dat gebeurde natuurlijk tijdens en na  na de slag om Overloon. De militairen kwamen in grote boerderijen. Deze militairen werden regelmatig ingezet om de Duitse militairen aan het front te vervangen. De inwoners moesten aardappelen rooien (mannenwerk) en ze schillen (vrouwenwerk). Daar kwam natuurlijk ook vlees bij. Deze maaltijden werden samen met de militairen op boerenkarren naar het front gebracht. Op de terugweg werden de doodvermoeide militairen meegenomen, maar ook de gewonde soldaten.
Over het algemeen gedroegen de Duitse militairen voorbeeldig.
Na de bevrijding kwamen de Geallieerden en namen ook plaats in de school en het Vlashoes. Deze mannen bleven de winter in het dorp.

Waar vroeger de school stond werden in 1996 enkele bomen geplant. Die vielen ten offer aan de zaag.

.

De laatste razzia’s vonden plaats op 17 en 18 november 1944 in Horst, Meterik en Melderslo. Hier hadden al veel evacués uit Griendtsveen, Oirlo, America en Tienray. een veilig heenkomen gevonden. In totaal werden ongeveer 150 mannen opgepakt. Café Alaerds werd het verzamelpunt. De volgende morgen moesten de mannen richting Grubbenvorst gaan lopen.Daarna ging het naar Venlo met het uiteindelijke doel: Duitsland.
In totaal werden op de westelijke Maasoever ongeveer drieduizend mannen opgepakt. Van hen kwamen er ongeveer 120 niet terug.

Sjaak Gommans was bij de familie Kleeven (De Krier). Zijn moeder hielp met koken en daar waren de gastouders heel blij mee. Sjaak ging met Karel Achten en Jeu Duijf op een keer naar de oom van Karel om een praatje te maken.

Hij schrijft: In de verte zagen wij een konvooi aankomen, maar we wisten niet wat er aan de hand was. Ineens zei iemand, dat we moesten wegrennen. Een kuil in een bietenveld was te ondiep om ons in te verbergen. Dus renden we naar de bosjes. Een Duitse militair riep: “Halt stehen bleiben, oder wir schieszen”.

Met Karel Achten en Jeu Duijf mocht hij nog wel een deken en brood halen. Hij had ook nog meegenomen een hemd, twee borstrokken, een handdoek en een paar schoenen, die Karel maar aantrok. Ontsnappen kon niet, want voor en achter het huis stond een Duitse soldaat. Ook Frans Lenssen (?) was erbij. In Arcen kregen ze nog van een vrouw een briefje mee met een adres in Kevelaer. Dat briefje is Sjaak kwijt geraakt. Hij kwam uiteindelijk terecht in Langerfeld.

Toon Fleurkens en Lowie Rutten waren hout aan het sprokkelen toen plotseling de Duitsers opdoken. Ze moesten hun leeftijd zeggen, waarop Lowie te horen kreeg, dat hij te jong was. Toon en oom Hein Goumans moesten mee. Tante To Goumans-Falize protesteerde heftig omdat ze hoog zwanger was, maar vergeefs. Haar man moest mee. Lowie bood aan mee te gaan in plaats van oom Hein. Na overleg vonden de Duitsers het goed als Hein zich maar goed verstopte. Ze namen elk vier stevige boterhammen mee en een deken. Ze moesten zogenaamd graan gaan dorsen in Walbeck.

Hand van de Pas was geboren op 2 april 1915, overleden op 25 april 1987 en begraven op 30 april 1987. Alles gebeurde in Broekhuizenvorst. Hand was erg actief geweest in het verzetsgroepje rond Hanna van de Voort. Hij was erg actief in het onderbrengen van joodse kinderen. Nico sprak dan ook op zijn begrafenis. Hand was volgens Nico een bescheiden Limburger met een gouden hart. Hij heeft ook veel samengewerkt met zijn broer Wiel. Beiden zijn regelmatig met een onderduikkind in de mais gevlucht. Een razzia in het dorp begon meestal bij de smid. Geallieerde bemanningsleden vonden een onderduik in boerderij de Hor.

werk in uitvoering