Curt Löwenstein (Ben Schräder, Bernardus Joosten en Ben Oudenbosch), was geboren op 17 november 1925 in Oost Pruisen (destijds Polen) in Allenstein (Olsztyn) ten oosten van Danzig. Zijn vader Alfred was advocaat. De familie verhuisde in 1937 naar Berlijn, waar Alfred zijn beroep kon blijven uitoefenen. Door de ernstige problemen voor joden trachtte de familie naar Amerika te emigreren. Henry, de broer van Curt, emigreerde in 1939 naar Engeland met nog elf andere joodse jongens. Vader, moeder en Curt vroegen en kregen toestemming voor emigratie naar Amerika. Uiteindelijk vertrokken zij uit Berlijn met de trein naar Rotterdam en zouden op 11 mei 1940 met het stoomschip “Veendam” afvaren. Zij kwamen op 8 mei 1940 in Rotterdam aan. Er kwamen zevenhonderd passagiers aan boort waaronder vijf kinderen. Op 10 mei begon de oorlog en moest de reis afgeblazen worden. De mannen werden ondergebracht in Schouwburg “De Doelen” en de vrouwen en kinderen werden in de politiebureaus ondergebracht. Na verloop van tijd kwamen de drie leden van de familie afzonderlijk van elkaar in Venlo terecht. Na een paar maanden kreeg Alfred een baan bij de Joodse Raad in Amsterdam.
In juni 1943 werden hij en zijn moeder bij een razzia opgepakt en naar kamp Westerbork gebracht. In het kamp waren ongeveer vijf SS mannen, veel collaborateurs en orde troepen van de eigen joodse gemeenschap. In september 1943 mochten ze het kamp weer verlaten. Terug in hun woning in Amsterdam bleek dat hun huis leeggeroofd was op een gebedenboek van 1849 na. Het drietal besloot onder te duiken en een nieuwe identiteit aan te nemen. Met Mieke Mees kwamen ze in Venlo aan. In december 1943 kreeg Nico bericht dat de vader van Curt een nieuwe naam had gekregen: meneer Urban. Moeder Ellie werd in het ziekenhuis in Tegelen opgenomen en stierf er op 45 jarige leeftijd op 3 januari 1944 aan een nieraandoening. In Venlo kwamen vader en zoon in contact met Toontje Peters uit Broekhuizenvorst. Hij hielp onder andere Hanna en Nico met hun verzetswerk en bracht onder andere verzetskrantjes rond in gezelschap van Jan van Leest uit Tienray. Hij bezocht per fiets een twaalftal dorpen in de buurt en bracht ook een bezoek aan de ondergedoken joodse kinderen en bezorgde de gastouders voedsel- en distributiebescheiden. Na de bevrijding van Venray op 17 oktober 1944 vroeg een priester Curt om als tolk voor de Britten te gaan werken. Hij kwam als sergeant – tolk bij het Achtste Britse leger en maakte in legeruniform de verovering van Duitsland mee.
Op 4 mei 1945 kreeg zijn eenheid opdracht om op te trekken naar Flensburg nabij de Deense grens. In Schloss Glücksburg kwam Curt oog in oog met Albert Speer en Karl Doenitz. Kapitein Fox die politie agent was geweest in Coventry, maakte kennis met hen in een stortvloed aan vier letter woorden. Hij keerde zich toen tot Curt en zei: Oké Benny vertaal dat eens in het Duits. Maar de woordenschat Duits van Curt was niet toereikend. De vader van Curt hertrouwde in oktober 1945 met Gertrude Levy (Tutty) en Curt verliet in 1946 de militaire dienst. Op 4 maart 1947 vertrok het drietal met de “Veendam” naar Amerika en veranderde de naam in Lowens. Hij trouwde met Kathy en bleef kinderloos. Zijn Duitse taal kwam hem goed van pas voor de “Voice of America”. Hij werd acteur en speelde in honderd films, vaak als Nazi. Hij speelde een Duitse officier in “Het dagboek van Anne Frank” en “The woman” samen met Sophia Loren.In 1985 speelde hij in de televisiefilm over het heldhaftige leven van diplomaat Raoul Wallenberg. Curt speelde één van de assistenten van Adolf Eichmann. Hij vervulde een slachtofferrol zoals in The Diary of Anne Frank en kon veel beter spelen omdat hij dacht aan de mensen die gestorven waren. In 1960 speelde Curt als Dr. Josef Mengele, die de engel des doods genoemd werd. Hij schreef het boek Inside The Third Reich in 1970 waardoor hij toen de schrijver werd, die de meeste boeken verkocht. In 2002 publiceerde hij een memorie over de oorlog: “Destination: Questionmark”.
Curt bracht een bezoek aan Tienray en ontmoette er oude bekenden uit het verzet.