Blitterswijck werd voor de eerste keer bevrijd door de Argill and Sutherland Highlanders. Het zag er echter naar uit, dat de Duitsers terug zouden komen, hetgeen ook gebeurde. Uit voorzorg werd de bevolking geëvacueerd naar Sint Servaas in Venray. Het water in de Maas stond uitzonderlijk hoog en veel mensen moesten door het water lopen. Pastoor Verheggen kreeg een voorkeursbehandeling, want hij werd gedragen door een moderne Christoffel in de persoon van Chrit Verstraelen Pzn. In Venray voelden de mensen zich niet zo gelukkig waarna bijna iedereen de benen nam. Zij kwamen terecht in America, Castenray, Geldrop, Horst, Meerlo, Melderslo, Merselo, Mortel, Oirlo, Oostrum, Sevenum, Son, Swolgen, Tienray, Valkenswaard en in België. Achteraf bleek het verstandig om te gaan evacueren. De Duitsers kwamen inderdaad terug onder een regen van mortieren. Op Nieuwjaarsdag vestigden ze een bruggenhoofd langs de Maas van Wanssum tot Blitterswijck. Dit offensief bracht veel schade aan het dorp. Maar er sneuvelden ook veel Duitse en Britse militairen. Bij de Britten streden veel Poolse militairen mee. Het is niet bekend welke Duitse en Poolse militairen bij deze actie gesneuveld zijn. De Duitsers zullen hun slachtoffers wel meegenomen en later begraven hebben in Donsbrügge of Kamp – Lintfort.
De Poolse slachtoffers zullen waarschijnlijk op een Poolse begraafplaats terecht zijn gekomen.
In 1944 kreeg het kasteel inkwartiering van Duitse militairen. Op een gegeven ogenblik ontplofte een Duitse vrachtwagen vol handgranaten. Een vijftal militairen kwam daarbij om. Langzamerhand werd het zo gevaarlijk dat de paters in de kelders gingen wonen. Er kwamen mensen uit Blitterswijck in en ook enkele zusters uit Tienray, die voor de verzorging gingen zorgen.