Zaterdag 4 november 1944. Vandaag hebben we weer eens goed de schrik te pakken gehad. Tegen vier uur sloegen er twee granaten in de buurt van de brug in. Wij de kelder in. We waren er goed en wel, toen weer inslagen. Het ging geweldig hard. Het klonk zo hol in die kelder. Even later kwamen de jongens binnenstormen. Die waren bij Pierre Bartels, Hoofdstraat 31 broodbonnen aan het drukken geweest. Maar goed dat ze weggegaan zijn. Twee minuten later kregen ze een voltreffer. Intussen baden wij de rozenkrans. Als de Tommy maar niet in het lont van de kerk schiet. Dan gaan we allemaal de klink om. In Venray is dat ook gebeurd. Alles rondom in brand. We zullen maar weer moed houden. Wat kunnen we anders?
Dinsdag 7 november 1944 Vanmorgen heb ik melk gehaald met Henriëtte en Hein van Heugten. Onderweg begon het te regenen, een echte koude regen. Morgen wordt er waarschijnlijk beslist of we door het front mogen evacueren of niet. (dus naar het westen) Ik wou dat er maar eens een einde aan kwam. Zo is het hopeloos. We zitten hier in Meerlo met 3.500 mensen, waar er anders maar zevenhonderd inwoners zijn.