Op donderdag 12 oktober 1944 worden Venray, Horst en America gebombardeerd.
Resie Peters schrijft: Een rotte tijd is het anders. Ik heb me hopeloos verveeld de laatste tijd, behalve gisteren dan. Het is wel idioot, want we hebben thuis werk in overvloed. Maar je bent zo suf, veel te beroerd om iets te doen en vooral als het werk is wat je niet aanstaat. Vorige week heb ik in drie dagen een trui gebreid. Toen heb ik een paar dagen lekker gewerkt. Ik wou dat ik weer op school zat. Opgesloten en jong zijn, vreselijk. Maar lapzwansen vind ik nog erger.
Op zaterdagavond 14 oktober tegen negen uur werd er op de deur geklopt. In Venray was het niet meer uit te houden. Alles één en al vuur wat je zag. Toen ze buiten kwamen keken ze zo in het vuur. Jerusalem in brand. Ze zagen de torentjes in het vuur storten. Vreselijk, ik kan me bijna niet indenken, dat dat alles nu weg is. Jerusalem weg. Nu merk je pas, dat je ervan bent gaan houden in die vier jaren. Arme nonnen.