In de kroniek van het klooster in Tienray staat het volgende te lezen: De soldaten die hun paard op 22 november in de stal gestald hadden zijn weer vertrokken, ze hadden twee biggetjes achtergelaten. In de hele nacht van 25 november en de hele voormiddag gierden de granaten. Men zei dat de Engelsen in aantocht waren. Een nieuwsgierige zuster kon het niet laten om op zolder haar hoofd even uit het zolderraam te steken om te zien of ze de aanstormende bevrijdingstroepen ontdekken kon. Maar het was te gevaarlijk vanwege de granaten. Opeens kwam zuster Cuniberta opgewonden de keldertrap afgerend. “De Engelse soldaten staan bij mij in de keuken”. Nu stormde iedereen naar boven en omringde de zwaar bepakte soldaten. Maar deze lieten zich niet storen en doorzochten achterdochtig het hele huis naar Duitse soldaten, die mogelijk in hinderlaag lagen. Ook de tuin werd doorzocht en overal werden wachtposten geplaatst in en om het huis. De radio berichtgever herkenbaar aan de antenne op zijn hoofd, telegrafeerde ergens heen dat alles O.K. was.
In het boek “Waar blijven de bevrijders” door Hugo Levels en Eric Munnicks wordt de bevrijding ook beschreven. Er staat te lezen:
Op 25 november 1944 kon het C squadron eindelijk Tienray bereiken. In het dorp hingen witte vlaggen uit de ramen van de huizen. Ze kwamen hier in de middag. De wegen waren zeer slecht.
De Schotten vonden onderdak bij de Tienrayse bevolking. Maar het waren zoveel Schotten dat ze ook in andere dorpen ondergebracht werden. In elke boerderij lagen wel twintig militairen.
Luitenant Richford deed daarna een poging om via Swolgen naar Broekhuizenvorst door te storen, maar vlak voor de eerste huizen ging het mis. Sergeant Millry kreeg de volle laag Panzerfäuste en kreeg de opdracht zijn Humber Pantserwagen te verlaten. Millner antwoordde: Nooit van mijn leven, ik heb hier duizend sigaretten liggen en die zijn niet voor de Duitsers.
Op de weg tussen Horst en Tienray maakte kapitein John Graham iets heel vreemds mee: Hij was kapitein van van het 2 Argylls sliep eindelijk onder een dak. Toen hij wakker werd, zat naast zijn veldbed een Duitse militair met een helm op, een geweer tussen de benen en handgranaten aan de riem. Toen hij van de schrik bekomen was kreeg hij te horen, dat hij zich over kwam even.