De Amerikanen werden verplicht hun doden in lijkenzakken te vervoeren. De Amerikaanse president had de opdracht gegeven dat US Soldiers niet in “enemy soil” mochten worden begraven. Ze werden in vrachtwagens vervoerd naar bijvoorbeeld. Margraten, Henri Chapelle of Luxemburg. Je kunt je voorstellen hoe dat eruit zag bij het Gemeentehuis waar ze in eerste instantie moesten worden ingeschreven of de papieren moesten worden ingeleverd en daarna pas naar de begraafplaats werden gebracht. Toen het vroor was het niet erg, maar later bij dooi inval en warmere periodes was het een dramatische stank en onhygiënische zaak.
Britten begroeven hun gesneuvelden vaak in het tentzeil gerold of in een deken en dan vlak bij de plaats van sneuvelen.
Tegenwoordig is dat nog steeds zo. Maar meer en meer worden de stoffelijke resten meegenomen door lege brandstof en munitie vrachtwagens die teruggaan. Pas in het achtergebied worden ze in lijkenzakken gedaan. Dan is de helft van de “dogtag” het herkenningsplaatsje al meegenomen.
De andere helft wordt vaak tussen de kaken gedaan of onder de linkeroksel geklemd.